مقایسه‌ی اثرات ضد باکتریایی پپتید تاناتین با دو اسانس دارچین و پونه کوهی بر روی ایزوله‌های باکتری‌های بیماری‌زای دامی

استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان عفونت‌های حیوانی رو به افزایش است که منجر به ایجاد عوارض جانبی نامطلوب نظیر مقاومت دارویی و نیز باقی‌ماندن آنتی‌بیوتیک در محصولات غذایی می‌شود. بنابراین، محققان به دنبال جایگزینی برای آنتی‌بیوتیک‌ با ترکیبات طبیعی و عوارض جانبی کمتر هستند. که از جمله این ترکیبات می‌توان به اسانس‌های گیاهی و پپتیدهای ضد میکروبی اشاره کرد. حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) بر اساس روش میکروبراث به وسیله‌ی پلیت 96 خانه‌ با چهار تکرار با استفاده از اسانس پونه‌ی کوهی، اسانس دارچین و نیز پپتید ضد میکروبی تاناتین برای باکتری‌های سالمونلا تیفی‌موریوم (Salmonella typhimurium)، سالمونلا اینتریدیس (Salmonella enteritidis)، اشرشیاکلای (Escherichia coli) و اشرشیاکلای0157 (E. coli0157) صورت گرفت. بعد از اندازه‌گیری MIC، باکتری‌ها کشت داده شدند و حداقل غلظت کشندگی باکتری (MBC) سنجیده شد. نتایج آزمایش نشان داد کمترین مقدار MIC مربوط به پپتید تاناتین بر روی باکتری‌ سالمونلا انتریدیس و برابر با μg/ml 6 بود. علاوه بر این، کمترین مقدار MBC مربوط به پپتید تاناتین بر روی باکتری‌های اشرشیاکلای 0157 و سالمونلا انتریدیس به میزان μg/ml 25 مشاهده شد. تاناتین یک پپتید ضدمیکروبی کاتیونی است که توجه زیادی را در رابطه با مهار رشد طیف وسیعی از میکروارگانیسم‌ها از جمله باکتری‌های گرم منفی، گرم مثبت و همچنین قارچ‌ها به خود جلب کرده است. این مطالعه نشان داد که پپتید تاناتین در غلظت کمتری نسبت به اسانس پونه کوهی و اسانس دارچین فعالیت ضد باکتریایی بود. جایگزینی پپتیدهای ضد ‌میکروبی نظیر تاناتین با آنتی‌بیوتیک‌های رایج ممکن است به پیشرفت بزرگی در مبارزه با پاتوژن‌ها در صنعت پرورش دام منجر شود.